Cosi Cosi Antwerpen
De verkoopster van de kledingzaak spreekt me verschillende keren aan, spontaan, geen ingestudeerde standaard zinnetjes. Ze benoemt gewoon wat ze ziet, hoort, .. Ik voel me op m’n gemak. Ze benoemt mijn zoontje zijn grote blauwe ogen en maakt zo de link naar haar broertje, een nakomertje dat bij haar voor een liefde voor baby’s gezorgd heeft. Daarmee maakt ze het persoonlijk. Ze vraagt hoe mijn zoontje heet.
Als ik uiteindelijk een kleed pas, biedt ze hulp door met Oszkar rond te wandelen, zodat ik rustig kan passen. Ze vraagt me op geen enkel moment ‘is het maatje goed?’, ‘wat vindt u ervan?’ of eender welke andere vraag waarop je positief zou kunnen antwoorden om dan ‘de deal te close’ en ik me voel alsof ik in een soort van val gelopen ben.
Ze heeft mij gewoon de tijd gegeven om dat kleed in alle rust te kunnen passen. Zonder druk op verkoop. Ik heb het kleed gekocht.
Bij het afscheid nemen, noemt ze Oszkar bij zijn naam. Los van hoe prachtig het kleed ook was, heeft ze aandacht besteed aan wat voor mij nog veel belangrijker is. Hier voel ik me goed als klant, en kom ik nog terug.
